นิทานอาเซียน ประเทศลาวเรื่องภูท้าวภ

นิทานอาเซียน ประเทศลาว
เรื่องภูท้าวภูนาง
กาลครั้งหนึ่ง มีนางยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่ากินนา อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขา นางกินนายังเป็น
สาวไม่มีผัว อยู่ตัวเดียวเดี่ยวโดด ทุก ๆ เช้านางกินนาจะเดินไปตามป่า จะกลับมาบ้านต่อเมื่อถึงเวลาอาหาร
นางจะเฝ้าดูน้ําที่ไหลไปตามซอกหินและต้นหญ้า บ่อยครั้งที่นางจะนั่งอยู่ใต้ต้นไทรที่แผ่กิ่งก้านสาขาออกไป
กว้าง ทําให้ร่มเย็นแสนสบาย
การที่นางกินนาใช้ชีวิตส่วนมากอยู่ในป่าเช่นนั้น ทําให้นางคุ้นเคยกับสัตว์ป่านานาชนิด บางครั้งจะ
เห็นนางนั่งเล่นอยู่กับนกจํานวนมาก นกเหล่านั้นจะร้องเพลงให้หล่อนฟัง และบางครั้งหล่อนก็จะขึ้นไปนั่ง
บนคอช้างป่า
เช้าวันหนึ่ง นางกินนาได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกําลังเดินเข้ามาในป่า ชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างงดงาม
ราวกับพระอินทร์ (ลาวชอบเปรียบคนรูปงามว่างามราวกับอินทา ในต้นฉบับอธิบายไว้ว่า อินทาเป็นเทพเจ้า
แห่งความงาม) หนุ่มผู้นั้นถือปืนไว้ในมือ นางกินนาใฝ่ฝันอยู่นานแล้วที่จะมีสามีสักคนหนึ่ง หล่อนจึงรู้สึกปลื้ม
ใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อแลเห็นหนุ่มรูปงามคนนี้
ขณะที่นางกินนากําลังรําพึงฝันหวานอยู่นั้น นางก็ระลึกขึ้นได้ว่านางเป็นยักษ์รูปร่างหน้าตาน่า
เกลียด เมื่อชายหนุ่มเห็นเข้าก็คงจะไม่หลงรักอย่างแน่นอน อย่ากระนั้นเลยปลอมแปลงกายให้งดงาม
เสียก่อนจะดีกว่า นางจึงร่ายเวทมนต์กลายร่างจากยักษ์เป็นหญิงสาวรูปงาม มีเสน่ห์ยากที่หญิงใดจะ
เทียบเคียงได้ เมื่อแปลงกายแล้ว นางกินนาก็ออกเดินเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วถามว่า
"พี่เข้ามาในป่าจะไปไหนหรือ"
"ฉันมาล่าสัตว์" ชายหนุ่มตอบ แล้วถามต่อไปว่า "เธออยู่ที่นี่คนเดียวหรือ"
"จ้ะ ฉันอยู่คนเดียว อยู่กับนกกับต้นไม้"
เสน่ห์ของนางกินนาทําให้ชายหนุ่มเริ่มจะหลงรัก เขาเดินเข้ามายืนอยู่ใกล้ ๆ แล้วชวนพูดคุยถึงเรื่อง
ต่าง ๆ เมื่อเห็นหญิงสาวไม่รังเกียจ ก็ชวนไปนั่งคุยที่ลานหญ้าใกล้ลําธารชายหนุ่มได้บอกชื่อของเขาให้หล่อน
ทราบว่า เขาชื่อพุทเสนแล้วเล่าเรื่องราวให้หล่อนฟัง นางกินนาได้ขอร้องให้ชายหนุ่มพักอยู่กับหล่อนนาน ๆพุทเสนก็ยอมตกลงด้วยความยินดี พุทเสนอยู่กับนางกินนาด้วยความสุขสําราญ จนทําให้เขาลืม
มารดาที่อยู่อย่างยากจนทางบ้าน
วันหนึ่งนางกินนาได้บอกความลับของนางให้พุทเสนฟังด้วยความไว้วางใจ "พี่ ฉันลืมบอกพี่ไปว่าใน
หีบใบนี้มีมะนาวที่ไม่รู้จักสุกไม่รู้จักเหี่ยวอยู่หลายผล เป็นมะนาววิเศษที่ตกทอดมาตั้งแต่ครั้งย่าครั้งยายของ
ฉันทีเดียว มะนาวเหล่านี้มีอํานาจวิเศษมาก พี่เคยไปเที่ยวสวนของฉันบ้างไหม" "ไม่เคยเลย" ชายหนุ่มตอบ
"อยู่ที่ไหนล่ะ" "อ๋อ" กินนาตอบ "อยู่ห่างจากนี่สักแปดสิบเส้นเห็นจะได้ แต่ฉันขอร้องอย่าได้คิดไปเลย มันมี
อันตรายมาก" พุทเสนไม่ตอบ แต่เขาก็ยังคงคิดถึงเรื่องสวนแห่งนี้
วันหนึ่งเมื่อนางกินนาไม่อยู่ พุทเสนก็ถือโอกาสตอนที่นางกินนาไม่อยู่นั้นไปที่สวนที่นางกินนาห้าม
ในสวนแห่งนั้นพุทเสนได้พบกระดูกมนุษย์ทับถมอยู่ในคูเกือบเต็ม พุทเสนนึกเดาเรื่องได้ตลอด นางกินนา
ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอน เขาเกิดความกลัวขึ้นมาจึงวิ่งกลับมาบ้านแล้วเข้าไปในห้องเปิดหีบหยิบ
มะนาววิเศษออกมา เขาไม่รีรอให้เสียเวลารีบวิ่งออกจากป่าไปทันที
หลังจากที่พุทเสนหนีไปได้ไม่นานเท่าไรนัก นางได้เข้าไปดูที่เก็บมะนาวไว้ พอรู้ว่ามะนาวหายก็นึกรู้
ได้ทันทีว่าพุทเสนรู้ความลับและหนีไปแล้ว นางจึงกลับกลายเป็นยักษ์ตามเดิมแล้วไล่ตามพุทเสนไป
ด้วยกําลังยักษ์ นางกินนาวิ่งตามเพียงพักเดียวก็แลเห็นหลังพุทเสนไว ๆ นางกินนาร้องเรียกให้พุทธ
เสนหยุดพูดกันก่อน แต่พุทเสนไม่ยอมฟังเสียง เมื่อเห็นนางกินนาใกล้เข้ามา พุทเสนก็ล้วงเอามะนาวในย่าม
ออกมาผลหนึ่งแล้วขว้างไปตรงหน้านางกินนา ทันใดนั้นก็เกิดเป็นกองไฟกองมหึมาลุกลามกั้นนางกินนาไว้
ได้ยินแต่เสียงนางกินนาร้องเรียกแต่มองไม่เห็นตัว เพราะเปลวไฟลุกโพลง
พุทเสนไม่รอช้าขณะที่ไฟกําลังลุกโชติช่วงอยู่นั้น เขาก็วิ่งหนีต่อไป แต่หนีไปไม่ได้ไกลเท่าไร ก็ได้ยิน
เสียงนางกินนาร้องเรียกใกล้เข้ามา นางกินนาได้ใช้เวทมนต์ดับไฟสามารถไล่ตามเขามาได้อีก พุทเสนเห็น
จวนตัวจึงหยิบมะนาวอีกผลหนึ่งออกมาจากย่ามแล้วขว้างไป คราวนี้เป็นทะเลสาบกว้างใหญ่มองแทบไม่เห็น
ฝั่ง
นางกินนาถึงจะเหนื่อยอ่อนแต่ก็ยัง ไม่ละความพยายามกระโจนลงน้ําว่ายข้ามทะเลสาบมาอย่างกล้า
หาญ เมื่อนางกินนามาถึงฝั่งตรงข้าม นางก็เหนื่อยอ่อนเต็มที นอนหลับอยู่ริมตลิ่งนั่นเอง นางไม่สามารถจะขยับเขยื้อนกายต่อไปได้อีก นางได้อ้อนวอนต่อสวรรค์ ขอให้ลงโทษต่อสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ของนาง เมื่อนางอ้อน
วอนสิ้นสุดลงดวงตาของนางก็ปิดสนิทนางกินนาขาดใจตายเสียแล้ว
เมื่อพุทเสนแลเห็นนางกินนานอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนกายเช่นนั้นก็นึกว่านางคงจะเหนื่อย อ่อนกําลังไม่
สามารถจะทําอะไรเขาได้แล้ว นึก ๆ ไปพุทเสนก็เกิดสงสารนางกินนาขึ้นมา เพราะตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
นางกินนาได้เอาอกเอาใจเป็นอย่างดี นางกินนารักพุทเสนด้วยใจจริง เมื่อคิดถึงความหลังขึ้นมาอีก พุทเสนก็
ใจอ่อนเดินกลับไปหานางกินนาที่นอนอยู่ และพอรู้ว่านางกินนาขาดใจตายไปแล้ว พุทเสนก็ทรุดตัวลงข้าง ๆ
ร่างของนางกินนา พยายามพยาบาลจะให้นางฟื้นขึ้นมาอีก แต่ไม่สําเร็จพุทเสนเสียใจมาก เขาล้มฟุบลงบน
ร่างของนางกินนา และขาดใจตายตามไปอีกคนหนึ่ง
ร่างของนางกินนาและพุทเสน คงอยู่ริมแม่น้ําแห่งนั้น และเมื่อหลายร้อนปีผ่านไป ร่างของทั้งสองก็
กลายเป็นภูเขาสองลูก ซึ่งเรียกกันว่า ภูท้าว และ ภูนาง ยังคงมีอยู่ใกล้ ๆ กับหลวงพระบางในเวลานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียนประเทศลาว
เรื่องท้าวภูภูนาง
นางกาลครั้งหนึ่งยักษ์ตนหนึ่งชื่อว่ากินมีนาอยู่อาศัยลาวบ้านหลังใหญ่ใกล้ภูเขานางนากินเป็นยัง
ไม่มีผัวสาวทุก ๆ อยู่ตัวเดียวเดี่ยวโดดเช้านางนากินจะเดินไป ตามป่าจะกลับบ้านต่อมาเมื่อถึงเวลาอาหาร
จะเฝ้านางน้ําดูไปตามที่ไหลซอกหินและต้นหญ้านางบ่อยครั้งที่จะนั่งอยู่ใต้ต้นไทรที่แผ่สาขากิ่งก้านออกไป
ให้กว้างทําร่มเย็นแสนสบาย
เจ้าของที่นาง กินนาชีวิตส่วนมากใช้อยู่ลาวป่าเช่นนั้นทําให้คุ้นเคยกับนางสัตว์ป่านานาชนิดบางครั้งจะ
อยู่กับนางเห็นนั่งเล่นนกจํานวนมากนกเหล่านั้นจะร้องเพลงให้หล่อนบางครั้งฟังและจะขึ้นไปหล่อนก็นั่ง
บนคอช้างป่า
กินเช้านางนาวันหนึ่งได้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งกําลังเดินเข้ามาลาวป่าชายหนุ่มคนนั้นมีรูปร่างงดงาม
ราวกับพระอินทร์ (ลาวชอบเปรียบรูปคนงามว่างามราวกับอินทาลาวต้นฉบับอธิบายไว้ว่าอิน ทาเป็นเทพเจ้า
แห่งความงาม) หนุ่มนั้นผู้ถือมือปืนไว้ลาวนางนากินใฝ่ฝันนานแล้วอยู่ที่จะมีสามีสักคนหนึ่งหล่อนจึงรู้สึกปลื้ม
ใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อแลเห็นหนุ่มรูปงามคนนี้
ขณะที่นางกิน กําลังนารําพึงฝันหวานอยู่นั้นนางก็ระลึกขึ้นได้ว่าได้เป็นนางยักษ์รูปร่างหน้าตาน่า
เกลียดเมื่อชายหนุ่มเห็นก็คงจะเข้าไม่หลงรักอย่างแน่นอนอย่ากระนั้นปลอมแปลงกายให้เลยงดงาม
เสียก่อนจะดีกว่านางจึงร่ายเวท มนต์กลายร่างเป็นยักษ์จากหญิงสาวรูปงามมีเสน่ห์ยากหญิงใดที่จะ
ได้เมื่อเทียบเคียงแปลงกายแล้วนางนากินก็เดินเข้าไปแล้วออกหาชายหนุ่มถามว่าได้
"พี่เข้ามาลาวป่าจะไปหรือไหน"
"ฉันมา ล่าสัตว์ "ชายหนุ่มตอบถามแล้วต่อไปว่า" เธออยู่ที่นี่หรือคนเดียว "
"จ้ะเดียวฉันอยู่คนอยู่กับกับนกต้นไม้"
เสน่ห์ของนางนากินทําให้ชายหนุ่มเริ่มหลงรักเขาจะเข้ามาเดินยืน อยู่ใกล้ ๆ แล้วชวนพูดคุยถึงเรื่อง
ต่าง ๆ เมื่อเห็นหญิงสาวไปไม่รังเกียจก็ชวนนั่งคุยที่ใกล้ลานหญ้าลําธารชายหนุ่มได้บอกชื่อของเขาให้หล่อน
ทราบว่าได้เขาชื่อพุทเสนหล่อนให้ฟังแล้วเล่าเรื่องราว กินนางนาขอร้องให้ชายหนุ่มได้พักอยู่กับหล่อนนานพุท ๆ ด้วยความตกลงเสนก็ยอมยินดีพุทเสนอยู่กับนางนากินด้วยความสุขสําราญจนทําให้เขาลืม
มารดาอย่างยากจนที่อยู่ทางบ้าน
วันหนึ่ง กินนางนาได้บอกความลับของนางพุทเสนฟังให้ด้วยความไว้วางใจ "พี่พี่ไปว่าฉันบอกลืมลาว
หีบใบนี้มีที่ไม่มะนาวรู้จักสุกรู้จักเหี่ยวไม่อยู่เป็นผลหลายมะนาววิเศษตกทอดที่มาครั้งตั้งแต่ ยายย่าครั้งของ
ฉันทีเดียวมะนาวเหล่านี้มีอํานาจวิเศษมากพี่ไปเที่ยวเคยสวนของฉันบ้างไหม "" ไม่เคยเลย "ชายหนุ่มตอบ
"อยู่ที่ไหนล่ะ" "อ๋อ" กินตอบนา "อยู่นี่ห่างจากสัก แปดสิบเส้นเห็น แต่ฉันจะได้ไปคิดเลยขอร้องอย่าได้มันมี
อันตรายมาก "พุทเสนยังไม่ตอบ แต่ก็เขาสวนคงคิดถึงเรื่องแห่งนี้
เมื่อวันหนึ่งนางนากินพุไม่อยู่ตอนที่ทเสนก็ถือโอกาสนาง กินนาที่สวนที่ไม่ไปอยู่นั้นกินนางนาห้าม
ลาวสวนแห่งนั้นพุเสนทได้พบกระดูกมนุษย์ทับถมอยู่ลาวคูเกือบเต็มพุทเสนนึกเดาเรื่องได้ตลอดนางนากิน
ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาอย่างแน่นอนเขาเกิดความกลัว ขึ้นมาจึงวิ่งกลับบ้านมาแล้วเข้าไปลาวเปิดห้องหีบหยิบ
มะนาววิเศษออกมาให้เขาไม่รีรอเสียเวลารีบวิ่งออกจากป่าไปทันที
หลังจากพุที่ไม่ได้ไปทเสนหนีนานเท่าไรนักนางเข้าไปดูได้ที่เก็บมะนาว ไว้พอรู้ว่าได้มะนาวหายก็นึกรู้
ว่าได้ได้ทันทีพุทเสนรู้ความลับและหนีไปแล้วเป็นนางจึงกลับกลายยักษ์เดิมแล้วตามไล่ตามพุทเสนไป
ด้วยกําลังยักษ์นางนากินวิ่งตามเพียงพักเดียวก็แลเห็น พุทเสน ๆ หลังไวนางนากินเรียกร้องให้พุทธ
เสนหยุดกันก่อน แต่พุทเสนพูดไม่ยอมฟังเสียงเมื่อเห็นนางนากินใกล้เข้ามาพุทเสนก็ล้วงเอามะนาวลาวย่าม
ออกมาแล้วผลหนึ่งขว้างไป ตรงหน้านางนากินทันใดนั้นก็เกิดเป็นไฟกองกองมหึมาลุกลามกั้นนางนากินไว้
แต่ได้ยินเสียงนางนากินร้องเรียก แต่มองเห็นตัวไม่ลงเพราะเปลวไฟลุกโพ
พุทเสนไฟที่ไม่รอช้าขณะกําลัง ลุกโชติช่วงอยู่นั้นเขาก็วิ่งหนีต่อไปไม่ได้ แต่หนีไปไกลเท่าไรก็ได้ยิน
เสียงนางนากินร้องเรียกเข้าใกล้นางนากินมาได้ใช้เวทมนต์ไฟดับสามารถไล่ตามเขามาได้อีกพุทเสนเห็น
จวนตัวจึง หยิบหนึ่งออกมาจากผลมะนาวอีกแล้วย่ามขว้างคราวนี้เป็นไปไม่ทะเลสาบกว้างใหญ่มองเห็นแทบ
ฝั่ง
นางนากินถึงจะยังไม่เหนื่อยอ่อน แต่ก็ละความพยายามกระโจนน้ําลงมาว่าได้½ข้ามทะเลสาบอย่างกล้า
หาญเมื่อนางกิน มานาถึงฝั่งตรงข้ามนางก็เหนื่อยอ่อนเต็มทีนอนหลับอยู่ริมตลิ่งนั่นเองนางจะไม่สามารถไปได้อีกต่อขยับเขยื้อนกายนางอ้อนวอนต่อได้ขอให้สวรรค์ลงโทษต่อสามีที่ไม่ซื่อสัตย์ของนางนางเมื่ออ้อน
วอนสิ้นสุดลงของดวงตา addtr สนิทก็นางนางนากินขาดใจตายเสียแล้ว
เมื่อพุทเสนแลเห็นนางนากินนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนกายเช่นนั้นก็นึกนางคงจะเหนื่อยอ่อนกําลังไม่ว่าได้
จะสามารถทําอะไรเขาได้แล้วนึก ๆ ไปทพุเสน ก็เกิดสงสารนางนากินขึ้นมาอยู่ที่เพราะตลอดเวลาด้วยกัน
ได้นางนากินเอาอกเอาใจอย่างดีเป็นนางนารักกินพุทเสนด้วยใจจริงความหลังเมื่อคิดถึงขึ้นมาอีกพุทเสนก็
ใจอ่อนเดินกลับไปหานาง นากินที่นอนอยู่และพอรู้ว่าได้นางนากินขาดใจตายไปแล้วก็เสนพุททรุดตัวลง ๆ ข้าง
ร่างของนางนากินพยายามฟื้นนางพยาบาลจะไม่ให้ขึ้นมาอีก แต่สําเร็จพุทเสนเสียใจมากเขาล้ม ฟุบลงบน
ร่างของนางกินขาดใจตายนาและตามไปอีกคนหนึ่ง
กินร่างของนางนาและพุทเสนคงอยู่ริมนั้นและแม่แห่งน้ําเมื่อหลายปีผ่านไปร้อนของร่างทั้งสองก็
กลายเป็นภูเขาลูกสองซึ่ง เรียกกันว่าภูท้าวและภูนางยังคงมีอยู่ใกล้ ๆ กับหลวงพระบางในเวลานี้