Modern email can operates across th

Modern email can operates across the Internet or other computer networks. Some early email systems required that the author and the recipient both be online at the same time, in common with instant messaging. Today's email systems are based on a store-and-forward model. Email servers accept, forward, deliver, and store messages. Neither the users nor their computers are required to be online simultaneously; they need connect only briefly, typically to a mail server, for as long as it takes to send or receive messages.
Historically, the term electronic mail was used generically for any electronic document transmission. For example, several writers in the early 1970s used the term to describe fax document transmission.[3][4] As a result, it is difficult to find the first citation for the use of the term with the more specific meaning it has today.
An Internet email message[NB 1] consists of three components, the message envelope, the message header, and the message body. The message header contains control information, including, minimally, an originator's email address and one or more recipient addresses. Usually descriptive information is also added, such as a subject header field and a message submission date/time stamp.
Originally a text-only (ASCII) communications medium, Internet email was extended to carry, e.g. text in other character sets, multi-media content attachments, a process standardized in RFC 2045 through 2049. Collectively, these RFCs have come to be called Multipurpose Internet Mail Extensions (MIME). Subsequent RFC's have proposed standards for internationalized email addresses using UTF-8.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สามารถดำเนินอีเมลสมัยใหม่ผ่านอินเทอร์เน็ตหรือเครือข่ายคอมพิวเตอร์อื่น ๆ บางระบบอีเมลต้นจำเป็นที่ผู้เขียนและผู้รับทั้งสองจะออนไลน์ในเวลาเดียวกันในการร่วมกันกับข้อความโต้ตอบแบบทันที ระบบอีเมลของวันนี้จะขึ้นอยู่กับรูปแบบการจัดเก็บและส่งต่อ อีเมล์ยอมรับเซิร์ฟเวอร์ไปข้างหน้าการส่งมอบและเก็บข้อความ ทั้งผู้ใช้หรือคอมพิวเตอร์ของพวกเขาจะต้องออนไลน์พร้อมกัน; พวกเขาเท่านั้นที่ต้องเชื่อมต่อสั้น ๆ มักจะไปยังเซิร์ฟเวอร์จดหมายให้นานที่สุดเท่าที่มันจะส่งหรือรับข้อความ.
อดีตจดหมายอิเล็กทรอนิกส์ได้รับการใช้คำทั่วไปสำหรับการส่งเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ใด ๆ ยกตัวอย่างเช่นนักเขียนหลายคนในช่วงต้นปี 1970 ใช้คำเพื่ออธิบายการส่งแฟกซ์เอกสาร. [3] [4] เป็นผลให้มันเป็นเรื่องยากที่จะหาอ้างอิงครั้งแรกสำหรับการใช้งานของคำที่มีความหมายเฉพาะเจาะจงมากขึ้นก็จะมีวันนี้ .
ข้อความอีเมลอินเทอร์เน็ต [NB 1] ประกอบด้วยสามส่วนประกอบซองจดหมายข้อความ, ส่วนหัวของข้อความและข้อความร่างกาย ส่วนหัวของข้อความที่มีข้อมูลการควบคุมรวมถึงน้อยที่สุดที่อยู่อีเมลของผู้ริเริ่มและเป็นหนึ่งหรือมากกว่าที่อยู่ผู้รับ ข้อมูลบรรยายมักจะยังเพิ่มเช่นเรื่องและข้อความส่วนหัวฟิลด์วันที่ส่ง / เวลาแสตมป์.
แต่เดิมเป็นข้อความอย่างเดียว (ASCII) การสื่อสารขนาดกลาง, อีเมลอินเทอร์เน็ตยื่นให้ดำเนินการเช่นข้อความในชุดตัวละครอื่น ๆ , มัลติมีเดีย สิ่งที่แนบเนื้อหากระบวนการมาตรฐานใน RFC 2045 ผ่าน 2049 รวม, RFCs เหล่านี้ได้มาจะเรียกว่า Multipurpose อินเทอร์เน็ตจดหมายส่วนขยาย (MIME) ภายหลัง RFC ได้เสนอมาตรฐานสากลที่อยู่อีเมลที่ใช้ UTF-8