ฉาก : ลานหน้ามุขเด็จแห่งวิมานของสุเ

ฉาก : ลานหน้ามุขเด็จแห่งวิมานของสุเทษณะเทพบุตร, บนสวรรค์
กาพย์ยานี 11                               [จิตระเสน]
‘ข้าทราบและพลอยโศก,             อันโรครักนี้หนักใจ;
แต่ในสุราลัย                              สุรางค์ดีก็มีถม.
ข้าเชื่อว่าพระองค์                      ประสงค์นางสอางชม
คงได้สัมฤทธิ์สม                        หทัยแท้ทุกนงคราญ’
 
กาพย์ฉบง 16                              [สุเทษณ์]
‘ปวงรูปเจ้าวาดมานี้                   เปนรูปนารี
ที่ล้วนประเสริฐเลิดงาม;
แต่กูดูทุกนงราม                        ก็ยังเห็นทราม
กว่านารีรัตน์มัทนา
 
กาพย์สุรางคณา 28                        [สุเทษณ์]
‘อันตัวเรานี้     จิตจ่ออยู่ที่      โฉมมะทะนา,
ผู้เลิดเลอสรร   ในชั้นกามา     พะจรฟากฟ้า     บ่มีใครทัน
ตั้งแต่เรามา     เกิดในฟากฟ้า   พิภพภูมิสวรรค์,
เราเห็นต้องจิต   คิดอยากเชยขวัญ   แต่โอ้นางนั้น
หล่อนไม่ปลงใจ’

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1:

ฉาก: หน้า ลาน เท มุขเด็จ แห่ง วิมาน ของ สุ ษ ณะ เทพบุตร, บน สวรรค์
กาพย์ ยานี 11 [จิต ระ เสน]
'ข้า ทราบ และ พลอย โศก, อัน โรค รัก นี้ หนักใจ;
แต่ ใน สุราลัย สุรา ง ค์ ดี ก็ มี ถม.
ข้า เชื่อ ว่า พระองค์ ประสงค์ นาง ส อา ง ชม
ได้ คง สัมฤทธิ์ สม หทัย แท้ ทุก นงคราญ '
 
กาพย์ ฉ บ ง 16 [สุ ษ เท ณ์]
' ปวง เจ้า วาด รูป นี้ มา เป น นารี รูป
ที่ ด ล้วน ประเสริฐ เลิ งาม;
แต่ กู ก็ ยัง ดู ทุก นงราม เห็น ทราม
กว่า นารี รัตน์ มัทนา
 
กาพย์ สุรา ง ค ณา 28 [เท สุ ษ ณ์]
'อัน ตัว เรา อยู่ ที่ นี้ จิต จ่อ โฉม มะ ทะนา,
ผู้ เลิ ด en เลอ สรร ชั้น กา มา พะ จร ฟาก ฟ้า มี ใคร บ่ ทัน
ตั้งแต่ เรา มา เกิด en ฟาก ฟ้า พิภพ ภูมิ สวรรค์,
เห็น ต้อง จิต เรา คิด เชย ขวัญ แต่ อยาก โอ้ นาง นั้น
หล่อน ไม่ ปลงใจ '